En thuis dan? - Anne & Roos
Er zijn periodes dat Anne Slot (8 jaar) veel last heeft van haar voeten, knieën of andere gewrichten. Maar ondanks de jeugdreuma, de pijn en de zorgen, heeft ze een leuk, vol leven, met vriendinnetjes, school en hockey. Met dank aan de juiste medicatie, maar vooral dankzij haar ouders. “Zelf tilt Anne er niet al te zwaar aan,” vertelt moeder Roos. “Dat houdt ons positief.”
Het was een van de mindere dagen van Anne. Al in de nacht had ze zo’n pijn dat ze rond vier uur een Ibuprofen kreeg. ’s Ochtens ging ze toch, op de rug van haar moeder, naar school. Eenmaal in de klas ging ze schuifelend langs de tafels naar haar plek. De juf zag het en schoot vol. “Op zulke momenten besef ik dat jeugdreuma heftig is,” vertelt moeder Roos. “Wijzelf zijn er inmiddels aan gewend. Het is wat het is en we doen wat we kunnen doen.”
Medicijnen toedienen
Zorgen voor Anne betekent veel regelen, afstemmen en vooral zorgen dat zij op tijd haar medicatie krijgt. Roos: “Anne vindt dat spannend. Vooral het innemen van pilletjes. Ze heeft hiervoor onder andere EMDR gehad. Dat is een hypnotherapie die je onder meer helpt over je angsten heen te komen. Dat heeft wel wat geholpen. We zijn nu aan het kijken of ze deze medicatie ook in vloeibare vorm kan innemen. Dat gaat al wel beter, al blijft het een gedoe. Maar ja: door de medicatie gaat het echt beter met Anne. Het loont.”
