‘Dat ik mijn knie en heup weer kan gebruiken, is geweldig’

Valpartij
Juist tijdens zo’n wandeling, in maart 2024, gaat het mis. Luciënne blijft met haar rechterbeen achter een stoeptegel haken en valt voorover. “Sinds mijn geboorte heb ik problemen met mijn rechterheup, er zit geen kom in – als kind ben ik daarvoor al vaak naar de Sint Maartenskliniek geweest. De laatste keer was in 1987, toen mijn heup werd vastgezet. Sindsdien gaat het eigenlijk prima, alleen is dat been wel stijver. Als ik per ongeluk val, kan ik mezelf niet goed opvangen.”

Erge heuppijn
Aan haar val houdt Luciënne een gebroken elleboog over, waaraan ze wordt geopereerd. Maar niet lang daarna begint óók haar andere heup op te spelen. “De pijn was zo erg, dat ik op een gegeven moment alleen nog maar in bed kon liggen – en zelfs dat deed pijn. Dan ging ik er zes keer per nacht uit om van houding te wisselen. John moest me daarbij helpen. Bij alles, trouwens: hij nam ook de honden en het huishouden voor zijn rekening.” Het is een eenzame tijd voor de normaal gesproken optimistische Luciënne. “Ik stompte helemaal af van dat binnen zitten en was vooral kwaad dat ik zó beperkt was.”

Rotsvast vertrouwen
Hoewel ze in Maastricht woont, weet Luciënne meteen dat ze weer naar de Sint Maartenskliniek wil. “Mijn ervaringen tot dan toe waren alleen maar positief. Daarbij is de Sint Maartenskliniek nou eenmaal gespecialiseerd in dit soort klachten – mijn vertrouwen daarin was rotsvast.” Dat gevoel wordt versterkt als Luciënne in de spreekkamer zit. “De orthopedisch chirurg was duidelijk: volgens hem was een kunstheup de beste optie. Ik vond die duidelijkheid prettig, want ik wist meteen waaraan ik toe was – en vertrouwde hem volledig.”

Goed herstel
In augustus 2024 krijgt Luciënne haar nieuwe heup. “Of ik zenuwachtig was? Totáál niet, ik keek er juist naar uit. Eindelijk ging er iets gebeuren!” De ingreep valt haar alles mee, net zoals het herstel. “Misschien komt het omdat mijn eerdere pijn alles overschaduwde, maar ik voelde echt niets na de operatie. Ik redde het prima met een paracetamolletje! Lopen lukte ook meteen, dus na de eerste controle hoefde ik niet meer terug te komen.”

Zeurende knie
Althans, niet voor haar heup. Want Luciënnes knie begint ook steeds vaker te ‘zeuren’, zo merkt ze. “Toen ik daar tijdens die eerste heupcontrole over begon, werden er meteen foto’s gemaakt. Bleek mijn knie te zijn versleten. Ik kreeg verschillende opties, maar koos voor een operatie. Tja, het moest toch gebeuren en ik was erg te spreken over mijn heup, dus mijn knie kon er ook nog wel bij.”
Die tweede operatie vindt in januari 2025 plaats. En wéér verloopt alles voorspoedig. “Ook nu had ik nauwelijks pijn en na twee weken kon ik mijn knie al tachtig graden buigen. Ik vond het een wonder!”

Dankbaar
Sindsdien is Luciënnes leven behoorlijk veranderd. Sowieso glimt haar huis als nooit tevoren, grinnikt ze. “Zonder dollen, schoonmaken is mijn hobby. Dat ik mijn knieën weer kan gebruiken om de plinten te poetsen, vind ik geweldig. Daarbij geniet ik intens van de wandelingen met John en de honden. Ik ben de Sint Maartenskliniek enorm dankbaar, het personeel heeft opnieuw aan mijn verwachtingen voldaan. Heel bijzonder, om dat dertig jaar na mijn laatste ingreep te kunnen zeggen.”

Grote toekomstdromen heeft Luciënne niet. “Ik kom op een leeftijd dat ik het rustiger aan wil doen en hoop vooral niet meer te vallen. Als ik daarnaast een beetje kan poetsen en wandelen, ben ik al gauw tevreden.”