Nieuwe ingreep
De operatie én revalidatie verlopen vlot en al snel kan Yule door met zijn dagelijkse leven. Yule: “Ik had jaarlijks een controle, maar deed verder mijn eigen ding. Zo ging ik naar school, voetbalde ik en ging ik elk jaar snowboarden.” Dat verandert tijdens een controle in 2020, haakt dokter Ten Ham in. “Op foto’s zag ik dat Yule’s kuitspier weer korter werd. Op zich niet vreemd: we zien dat vaker bij kinderen met cerebrale parese in de groei. Daarnaast kon Yule zijn knie niet meer goed strekken en had hij een beenlengteverschil van meer dan drie centimeter. Dat hij daar toch zo goed mee voetbalde en snowboardde, verraste me – het staat me echt nog bij hoe fanatiek hij was.” Yule kreeg een zogenaamde gangbeeldanalyse in het Loop Expertise Centrum in Nijmegen, waar kinderrevalidatieartsen en kinderorthopeden samenwerken. Ten Ham: “Naar aanleiding daarvan besloten we dat er toch een operatie nodig was. Yule had nu geen klachten, maar als we niks zouden doen, zouden die later wel opspelen.”
Het gaat om een SEMLS-operatie, waarbij Yule aan zowel zijn heupen, knieën en enkels wordt geopereerd. Ten Ham: “Ik doe deze operatie niet bij elke patiënt, want het is een fikse ingreep die zeker vier uur duurt. Daarna moeten patiënten een jaar lang revalideren. Bij Yule hadden we het idee dat hij de revalidatie goed zou aankunnen. Hij is sportief aangelegd en had een enorme drive. Dat doorzettingsvermogen heb je nodig. Je kunt als arts wel gaan opereren, maar als een patiënt niet wil of kan oefenen en revalideren, schiet het alsnog weinig op.”
Yule is het daarmee eens. “Eerlijk gezegd had ik de operatie een beetje onderschat. Ik was vooraf positief en dacht: dat doe ik wel even. Ha, viel dat even tegen. Het herstel duurde láng. Je moet je voorstellen dat je anderhalf jaar niks kunt doen: ik lag veel op bed, kon nauwelijks bewegen. Het scheelde dat we door corona in een lockdown zaten en alles dicht was, maar het was alsnog een saaie tijd. Ik was blij dat ik na zes weken mocht gaan revalideren in de Kinderkliniek. Lopen, fietsen, balansoefeningen doen… bewégen. Toen kwam er ook langzaam verbetering in. Maar goed, ik had geen keuze: voor mij was dit de weg naar meer bewegingsvrijheid in de toekomst.”
Ten Ham: “Het grappige is dat ik dat helemaal niet zo heb meegekregen. Ik vond jou altijd heel vrolijk en heb jou nooit terneergeslagen gezien, zelfs niet na de operatie.”
Yule: “Viel gelukkig ook mee hoor, ik ben wat dat betreft moeilijk te breken. Waarschijnlijk omdat ik als kind al zoveel heb meegemaakt.”
