En thuis dan? - Mathijs & Jolanda
Nadat hij door een auto was aangereden, moesten artsen de schedel van de zeventienjarige Mathijs tijdelijk verwijderen. Daarna kon hij niet meer eten, lopen en praten. Inmiddels vecht Mathijs al maanden voor zijn herstel.
Gelukkig komt zijn terugkeer naar huis langzaamaan steeds dichterbij. Als het straks zo ver is, gaat zijn moeder Jolanda het grootste deel van de zorg op zich nemen. “Toen onze kinderen klein waren, planden we ons leven ook om hen heen. Ik had niet verwacht dat voor Mathijs weer te moeten doen, maar de situatie is er. Dus maken we er het beste van.”
Positief blijven ondanks spanning
Door positief te blijven, houdt Jolanda de nachtmerrie waarin ze met z’n allen terecht zijn gekomen vol. Dat is niet altijd makkelijk: “Mathijs, zijn zusje en ik hebben alle drie via de Sint Maartenskliniek met een psycholoog gesproken om alles wat er gebeurt een plekje te kunnen geven.” Wanneer Mathijs naar huis kan, is nog niet duidelijk. Ondertussen treffen ze thuis al wel de nodige voorbereidingen. “Ik kijk erg uit naar de thuiskomst van Mathijs, al vind ik het natuurlijk ook spannend”, vertelt moeder Jolanda. “Hoe we het allemaal gaan regelen, weten we nu namelijk nog niet.
Enorme steun uit de omgeving
Gelukkig is de steun van onze omgeving enorm. Dus ik weet zeker dat we eruit gaan komen. Een maatschappelijk werkster vanuit de Sint Maartenskliniek helpt ons om de mantelzorg-puzzel alvast te maken. Zo kunnen we ook straks met z’n allen ons best blijven doen om Mathijs vanuit huis zijn zelfstandigheid terug te geven.”