Artikeloverzicht
Bij de Sint Maartenskliniek zitten we nooit stil. Innovaties en onderzoek vinden wij enorm belangrijk. Er wordt continu onderzoek gedaan naar nieuwe en bestaande behandelingen. Dit om onze patiënten de best mogelijke zorg te bieden. Daarom kan het zijn dat de behandeling over RealHealth die in dit artikel staat beschreven, gaandeweg wat veranderd is. Kijk voor de meest actuele informatie over de behandeling op de site van RealHealth.
Al vanaf jonge leeftijd had Joke Goes last van haar onderrug. Toen ze op latere leeftijd door haar rug ging, verwees de huisarts haar naar een neuroloog. Een langdurig traject van pijnbestrijding, verlamming, revalidatie en bovenal veel pijn, volgde. Totdat ze meedeed aan het pijnmanagementprogramma van RealHealth. Sindsdien gaat het beter met haar.
De neuroloog dacht aan een hernia. Dit bleek alleen niet uit de scans. Daarom werd ze doorverwezen naar een pijnbestrijder. “Daar kreeg ik pijnblokkades, waarbij ze als het ware zenuwen doorbranden”, vertelt Joke. “In eerste instantie verlichtte het de pijn, maar op een gegeven moment ging het mis. Tijdens een behandeling voelde ik ineens mijn benen niet meer. Na de behandeling had ik pijn en een trillend gevoel dat uitstraalde naar mijn been, kuit en tenen. Achteraf hoorde ik van andere specialisten dat er eigenlijk te laag in de rug blokkades zijn gezet.” Vanwege de hevige pijn die bleef aanhouden, werd Joke tien weken opgenomen in een ziekenhuis, waarna ze moest revalideren in een revalidatiecentrum. Joke: “De rechterzijde van mijn lichaam deed pijn en was niet meer te gebruiken. Ik kon ook niet meer lopen.” Ze was gedeeltelijk verlamd geraakt na de pijnbehandeling en belandde in een rolstoel.
Vechter
Het was voor Joke een moeilijke periode met veel pijn. Ze verbleef vijf maanden in het revalidatiecentrum, daarna kreeg ze een jaar dagbehandeling. Joke: “Ik ben positief gebleven en heb steeds geloofd dat ik ooit weer kon lopen. Ik ben altijd een vechter geweest. Dat gaf ook problemen in het revalidatiecentrum, omdat de arts wilde dat ik in een rolstoel ging zitten. Maar dat wilde ik niet, ik wilde veel méér, ik wilde lopen. Mede daardoor heb ik deze periode als een verschrikkelijke tijd ervaren.” Twee jaar later kon Joke weer lopen, met krukken.
Borstkanker en hernia’s
Helaas ging het niet lang beter met Joke. “Ik kreeg borstkanker, maar gelukkig was ik er vroeg bij”, zegt ze. “In die periode ging ik ook weer door mijn rug en had ik erg veel rugpijn. Ik bleek hernia’s te hebben. Omdat ze zeker wilden weten dat het geen uitzaaiingen van de kanker waren, werd ik een tijd lang opgenomen.” Door de pijn kon ze veel niet meer, zoals zitten of fietsen. Joke genas gelukkig van de borstkanker, maar de kwaal aan haar rug was niet verholpen. “Ik was uitbehandeld, ze konden me niet verder helpen,” blikt ze terug.
Second opinion
Joke koos voor een second opinion in België. Er werd een scan gemaakt en een operatie gepland. Joke: “De operatie werd daar echter niet vergoed. Ik heb toen contact gehad met mijn zorgverzekeraar, die de Sint Maartenskliniek aanraadde. Zij zouden de operatie ook doen. Maar niet bij mij, hoorde ik van orthopedisch chirurg Berger toen ik op gesprek kwam in de Maartenskliniek in Woerden. Hij legde uit dat het probleem bij een operatie verplaatst zou worden, want als je de ene wervel gaat hevelen, gaat de andere zakken. Dus dan krijg je op een andere plek pijn.” Een operatie was daarmee uitgesloten. Wel verwees dokter Berger Joke naar het RealHealth pijnmanagementprogramma.
Niet kapot te krijgen
“Mijn doel bij RealHealth was om weer even te kunnen zitten of te fietsen”, legt Joke uit. “En ik wilde van de pijnmedicatie af. Na het intakegesprek had ik er vertrouwen in dat het goed zou komen. Tijdens het programma vond ik het bezoek van de orthopedisch chirurg erg verhelderend. Hij legde heel duidelijk de anatomie van de rug uit en daardoor kreeg ik het besef dat er niets kapot kon gaan in de rug. De angst om te bewegen ging daardoor weg. Ook de trainer van RealHealth was heel duidelijk, waardoor ik de logica inzag van zitten, staan en spiergebruik. Toen dat kwartje viel, werd ik heel gemotiveerd om te gaan oefenen.” Het programma duurt twee weken. Precies goed, volgens Joke. “Bij de terugkomdagen dacht ik echter dat we verder zouden gaan met het programma, maar dat was niet zo. Iedereen deed zijn verhaal en dat was het. Ik had liever gehad dat ze metingen zouden doen om te kijken hoe lang ik bijvoorbeeld kon traplopen”, geeft ze als tip. “De tweede terugkomdag deden ze dat overigens wel.”
Leuker leven
De trainers gaven ook oefeningen voor thuis mee. Joke: “Je zag meteen effect, ik kon al heel snel langer zitten. Ik heb het rustig opgebouwd. Met fietsen bijvoorbeeld deed ik dit ook, ik nam dan een klokje mee en hield het iedere keer wat langer vol. Ik heb door RealHealth geleerd heel goed naar mijn lichaam te luisteren. Mijn leven is erdoor veranderd, ik heb weer een leuk leven en kan alles weer. Discipline is hierbij het belangrijkste; als je dat niet hebt, dan gaat het niet werken.”
