En thuis dan? - Daan & Maaike
Door een zuurstoftekort tijdens de zwangerschap, werd Daan (5) geboren met Cerebrale Parese (CP). Daardoor heeft hij moeite met dingen als lopen, eten en praten. Dankzij intensieve revalidatie én een vechtersmentaliteit gaat het steeds een stapje beter.
Het was lange tijd onduidelijk wat er precies met Daan aan de hand was. Hij was ruim twee toen hij de diagnose CP kreeg, vertelt zijn moeder Maaike Prins. “Daan kon gelukkig meteen naar de Sint Maartenskliniek voor peuterrevalidatie. Thuis moesten we ook veel oefeningen met hem doen, om zijn spierspanning zo laag mogelijk te houden.” Het maakte dat Maaike minder ging werken, om Daan zo goed mogelijk te ondersteunen.
Met sprongen vooruit
Maaike is lovend over de revalidatieperiode. “Daan is echt met sprongen vooruit gegaan. Dat komt óók door zijn vechtersmentaliteit, hij leert graag nieuwe dingen. Zo kan hij nu traplopen en fietst hij al bijna zonder zijwieltjes!” Toch is de zorg intensief, merkt Maaike. “Hoewel Daan best zelfstandig is, heeft hij overal hulp bij nodig. We moeten bijvoorbeeld opletten dat hij zich niet verslikt tijdens het eten, of struikelt als hij loopt. ’s Nachts helpen we hem ook, als hij naar het toilet moet. Je staat eigenlijk altijd ‘aan’.”
Een drukke boel thuis
Naast Daan hebben Maaike en haar man André nog een zoon, Thijs (7) en dochter Lotte (1). Een drukke boel, lacht ze. “Al heb ik ook geleerd om vooruit te denken. Dan zorg ik bijvoorbeeld dat mijn dochter al heeft gegeten als ik Daan ergens mee moet helpen. Daardoor voelt het meestal alsof ik alles onder controle heb. Het scheelt dat Lotte heel makkelijk is, daar hebben we geluk mee. Natuurlijk zijn er ook weleens dagen dat het wat minder gaat. Dan huilt Lotte en roept Daan dat hij naar de wc moet – en moet ik snel schakelen. Na afloop denk ik soms: dit was best een pittige dag.”
Genieten van kleine dingen
Omdat Daan snel moe is, moet het gezin vaak keuzes maken, gaat Maaike verder. “Daan moet elke middag een uurtje rusten, omdat alles hem anders teveel wordt.” Een goede structuur is dus belangrijk voor het gezin, doordeweeks én in het weekend. “Als Daan op zaterdagochtend zwemles heeft gaan we ’s middags niet ook nog naar de speeltuin of een verjaardag. Als gezin moeten we ons aanpassen aan Daan.” Soms is dat lastig, maar er zitten ook mooie kanten aan, vindt Maaike. “We gaan misschien minder vaak de deur uit, maar hebben daardoor ook geleerd om van kleine dingen te genieten. Samen een spelletje spelen, bijvoorbeeld. Of gezellig knutselen aan tafel. Als gezin zijn we veel hechter geworden. Dat vind ik heel bijzonder.”
De kracht van Daan
De toekomst is nog onduidelijk. “Daan is vooruitgegaan, maar we weten niet hoe hij zich verder ontwikkelt. Zo loopt hij sinds een paar weken minder goed, omdat zijn spieren niet goed meegroeien. Het kan dus ook verslechteren.” Toch kijkt Maaike met vertrouwen naar de toekomst, mede dankzij de kracht van Daan. “Zijn doorzettingsvermogen helpt niet alleen hem, maar ons hele gezin. Hij staat zó positief in het leven. Daar kunnen we echt wat van leren. Daan komt er wel, dat weet ik zeker.”