En thuis dan? - Greet & Luuk
Greet had de voorsignalen een beetje genegeerd. Ging samen met haar man Luuk ook nog ‘gewoon’ naar het ziekenhuis met de gedachte dat het wel mee zou vallen allemaal. Hoe anders bleek het te zijn. Luuk Berkhout had meerdere kleine CVA’s gehad en bleek hemianopsie te hebben*. De hersenschade die hij hierdoor opliep zorgt nu elke dag voor een gevoel van verlies. Bij allebei.
Toen Luuk na zijn revalidatie in de Sint Maartenskliniek naar huis mocht, gaf de revalidatiearts Greet het dringende advies om voor zichzelf een psycholoog te zoeken. “Ik dacht nog: die heb ik helemaal niet nodig! Het maakt niet uit dat Luuk door gedeeltelijk gezichtsverlies nooit meer mag autorijden. Ik ga op cursus en dan rij ík wel met de caravan als we op vakantie willen. Ik deed al veel alleen dus er veranderde niet zoveel in mijn ogen. Ik had het niet fouter kunnen inschatten…”
Volledig afhankelijk
Thuis doet Luuk namelijk continu een beroep op Greet. Bovendien reageert hij sinds de hersenbloeding heel anders op dagelijkse situaties: “We krijgen om het minste of geringste een conflict”, vertelt Greet, die dat zichzelf kwalijk neemt. “Ik kom uit de zorg en tóch lukt het mij niet om hier thuis professioneel mee om te gaan. Uiteindelijk heb ik daarom tóch hulp gezocht. Ik móet dit leren. Luuk heeft een hersenbeschadiging, hij kan er niks aan doen dat hij verkeerd reageert.”
Vrijwilligerswerk
Wat ook helpt, is het feit dat Luuk sinds kort zijn revalidatie voort kan zetten bij de Koninklijke Visio. En dat hij zijn vrijwilligerswerk voor het hondenproject bij Kalorama kan voorzetten. “Dat doet hij twee keer per week, samen met een activiteitenbegeleider. Ik ben heel erg blij dat Luuk dit nog wél kan!”