Operatie
De uitslag volgt snel en inderdaad: de kom van Miny’s heup blijkt verzakt en dat veroorzaakt pijn. “De orthopedisch chirurg Vincent Busch begon meteen over een operatie. Stiekem hoopte ik daar al op, want lopen is zó belangrijk voor me – zonder operatie zou dat vast moeilijk worden. Tegelijkertijd was ik verbaasd: opereren ze nog op mijn leeftijd? Ja, dus. Blijkbaar kijken ze tegenwoordig niet meer zo naar leeftijd, maar vooral of iemand het lichamelijk nog aankan. Ik moest daarom wel eerst een traject in, dat bestond uit onder andere een hartfilmpje en een gesprek met een geriater. Toen dat allemaal goed bleek, kon de operatie worden ingepland.” Een opluchting, vervolgt ze. “Ik was namelijk best nerveus: wat als ik niet geopereerd kon worden? Had ik de pijn dan maar moeten accepteren? Gelukkig ben ik nooit voor een andere keuze gesteld.”
Snel loopje
Nog geen twee maanden later gaat Miny onder het mes en krijgt ze rechts een nieuwe heupprothese. “Dat ging allemaal heel vlot, dezelfde dag liep ik al een rondje achter een rollator – mijn kamergenoten overlaadden me met complimenten. Na vier dagen revalideerde ik thuis verder met hulp van een fysiotherapeut. Ook hij was verrast over mijn lopen. Ha, hij vergeleek me met een zeventigjarige!”
Eindelijk pijnloos
Tijdens een controle in de Sint Maartenskliniek, begin dit jaar, maakt de orthopedisch chirurg meteen foto’s van Miny’s linkerheup. “Ook die was aan vervanging toe, maar ik wilde nog even wachten – ik had immers geen pijn. Maar wat denk je? Drie weken later begon dat been wél pijn te doen! Gelukkig kon ik weer snel worden geholpen en kreeg ik afgelopen mei mijn andere prothese.” Deze keer revalideert Miny twee weken lang in een revalidatiecentrum en komt de fysiotherapeut daarna een paar keer aan huis. Ook dit herstel verloopt vlot, want de pijn? Die is weg. Miny glimlacht. “Eindelijk kan ik alles weer. Koken, tuinieren, autorijden naar de supermarkt of mijn partner Rutger, want we hebben een latrelatie. Ik geniet daar volop van.”
Huiskamergevoel
Miny is de Sint Maartenskliniek dan ook erg dankbaar. “Ik ben maar wat blij dat mijn huisarts me hierheen stuurde, ik kende het namelijk niet. De ambiance van de Sint Maartenskliniek is fijn voor iemand van mijn leeftijd: het ziekenhuis is niet massaal en geeft echt een huiskamergevoel. Nog belangrijker is natuurlijk de expertise van alle artsen, je zit echt op de juiste plek. Ik kan het iedereen aanbevelen.”
Soms een uitje
Begin volgend jaar wordt Miny negentig. Heeft ze nog dromen voor haar nieuwe levensjaar? “Rutger en ik gingen altijd met de bus op vakantie, dat hebben we nu al twee jaar niet gedaan. Ik twijfel of het ooit nog gebeurt: Rutger is ook al 92 is en slechter gaan lopen. Wel was ik laatst met mijn dochter en kleindochter in het Duitse Kleve, net over de grens. We winkelden wat en streken vervolgens neer op een terras met koffie en gebak – héérlijk. Als die uitjes soms nog kunnen, ben ik een tevreden mens.”
