Artikeloverzicht

“Eindelijk was ik op de juiste plek”

Na een fietsongeval hield Inge Thomassen last van duizelingen. Sinds zij in de Sint Maartenskliniek gestart is met een revalidatieprogramma voor patiënten met milde cognitieve problemen gaat het echter een stuk beter. “Dat is een enorme opluchting.”

Na een fietsongeval hield Inge Thomassen last van duizelingen. Sinds zij in de Sint Maartenskliniek gestart is met een revalidatieprogramma voor patiënten met milde cognitieve problemen gaat het echter een stuk beter. “Dat is een enorme opluchting.”

Op 26 april vertrok operatieassistente Inge Thomassen op haar elektrische fiets van haar huis in Hernen naar haar werk in het Radboudumc. “Ik was er bijna, toen het misging”, vertelt ze. “Ik botste op een andere fietser, die aan de verkeerde kant van de weg reed. Blijkbaar viel ik op de zijkant van mijn hoofd en raakte ik even buiten bewustzijn. Toen ik bijkwam, hielp een hardloper me op de been. Vervolgens liep ik – met de fiets aan de hand - naar mijn werk.”

Operatie

Doordat Inge een muts en capuchon droeg, had ze eerst zelf niet in de gaten dat ze een bloedende hoofdwond had. “Maar mijn collega’s stuurden me meteen naar de eerste hulp. Daar kreeg ik een CT-scan, waaruit bleek dat er geen neurologische schade was. Wel had ik ook een onderhuidse bloeding met lucht erin. Daarom ben ik dezelfde middag geopereerd. ‘s Avonds mocht ik weer naar huis.”

Duizelig

In de weken na het ongeluk merkte Inge dat ze lastig op woorden kon komen en moeite had om zich te concentreren. “Maar het ergste waren de duizelingen. Na een maand liep ik nog met krukken, omdat ik zo licht was in mijn hoofd.” De neuroloog wilde het een tijdje aankijken. “Zij verwachtte dat de klachten vanzelf zouden verminderen, maar dat gebeurde niet”, vertelt Inge. “Ik kon niet meer sporten of werken. Zelfs boodschappen doen was me teveel. Alle geluiden en indrukken om mij heen: mijn hoofd kon dat niet aan.”

Juiste plek

Via haar neuroloog kwam Inge terecht bij een revalidatiearts. “Die kon niets voor me betekenen, maar verwees me wel door naar van Bart van Oosteren, verpleegkundig specialist neurorevalidatie van de Sint Maartenskliniek. Voorafgaand aan mijn eerste afspraak vulde ik online een vragenlijst in. Tijdens het eerste gesprek bespraken we uitgebreid mijn klachten. Bart gaf aan, dat dergelijke problemen vaak voorkomen als mensen op hun hoofd zijn gevallen. Ook maakte hij duidelijk dat er iets aan te doen is én dat hij mij daarbij kon begeleiden. Een enorme opluchting. Eindelijk had ik het gevoel dat ik op de juiste plek was. Ik voelde me gehoord en begrepen.”

Prikkels filteren

Bart legde Inge uit dat zij prikkels niet goed meer kon filteren. “Daardoor kwam alles heel hard binnen en was het snel teveel. We werken er nu aan om dit filter in mijn hoofd beter z’n werk te laten doen. Dat doen we door de duur van de blootstelling aan prikkels stap voor stap op te bouwen. Ook heb ik geleerd te herkennen wanneer een aanval van duizeligheid eraan komt. Ik trek me dan even terug op een rustige plek en kan de aanval zo meestal afwenden.”

Weer werken

Voor haar fietsongeval deed Inge aan pilates, hardlopen, fietsen. “Dat lukt niet meer, maar ik wilde toch graag sporten. De bedrijfsarts adviseerde een prikkelarme omgeving. Toen ben ik dagelijks gaan zwemmen bij een buurvrouw met een zwembad in haar tuin”, vertelt Inge. Daarnaast pakte ze beetje bij beetje haar werk weer op. “Ik begon met bezoekjes aan de koffiekamer. Eerst een uur per week, toen twee, enzovoort. Later ging ik simpele taken verrichten op de operatiekamer. En nu, twee maanden na de start van de behandeling, werk ik alweer drie dagen per week, vier uur per dag.” Inge merkt dat zij nog steeds verder herstelt. “Ik ben onlangs zelfs bij een concert geweest! Wel met oordoppen in. Of ik weer helemaal de oude word, weet ik nog niet. Maar ik heb goede hoop.”


Pilot

De poliklinische behandeling ‘cognitie light’ is bedoeld voor patiënten met milde cognitieve, emotionele en/of communicatieve problemen die het gevolg zijn van een minor stroke (TIA) of een schedel-hersentrauma. De behandeling bestaat uit zo’n vier gesprekken van 45 minuten met een verpleegkundig specialist. De gesprekken bevatten diagnostische toetsen, voorlichting, advies in het omgaan met het hersenletsel en het gecontroleerd oppakken van ‘oude’ bezigheden. De behandeling begon als pilot. Wegens de goede eerste resultaten wordt deze voortgezet.