Reanimeren
Een maand, die voor haar naasten enorm heftig was, beseft Sandra nu. “Ik bleek een hoge dwarslaesie te hebben en was er heel slecht aan toe. Mijn vriend en familie waren erg bang dat ik het niet zou redden. Ook na de operaties nog, want ik bleef slecht aanspreekbaar. Bovendien heeft het ziekenhuis me op een gegeven moment ook nog moeten reanimeren, toen er tijdens de lichamelijke verzorging – waarbij ik op mijn zij werd gekeerd - iets misging met de beademingsapparatuur. Het was voor mijn dierbaren dus een hele stressvolle periode.”
Toch knapt Sandra naar verloop van tijd op. “Van lieverlee ging ik iedereen weer herkennen en voelde ik dat ik echt wilde vechten voor mijn herstel. Ik ging van de sondevoeding af en toen ik begin juni sterk en stabiel genoeg was, kon ik overgeplaatst worden om te revalideren. Al zat ik ‘s nachts nog wel aan de beademing.”
Eén van de eersten
Sandra wilde zelf heel graag naar de Sint Maartenskliniek; ze had daar in de familie goede verhalen over gehoord. Revalidatie na dwarslaesie is een van de specialisaties van de Sint Maartenskliniek, maar pas vanaf het voorjaar van 2018 kunnen ook mensen die (tijdelijk) beademing nodig hebben hiervoor terecht in de kliniek. “Ik was dus een van de eersten”, lacht Sandra. “Toch had ik er alle vertrouwen in. De betrokken medewerkers waren namelijk kort van tevoren nog geschoold. Wat wel grappig was: soms vroegen ze of ze op mij mochten ‘oefenen’ met de ‘hoestmachine’, voor het uitzuigen van slijm. Meestal vond ik het prima om proefkonijn te zijn. Juist fijn dat ik medewerkers iets kan leren waar andere patiënten straks misschien ook nog iets aan hebben!”
Intensief programma
Sandra volgt in de Sint Maartenskliniek een intensief revalidatieprogramma. “Ik heb onder meer fysiotherapie, ergotherapie, gesprekken met de psycholoog, met de seksuoloog en met ervaringsdeskundigen met een dwarslaesie die je allerlei tips kunnen geven. Ook doe ik mee met een groep waarin we met verschillende patiënten werken aan het herstel van kracht en coördinatie in de handen.”
Sandra heeft de afgelopen maanden gemerkt dat het goed is om als patiënt steeds je grenzen aan te geven: “Oefenen is belangrijk voor het herstel, maar je rust pakken ook. Dan maak je volgens mij het snelst vorderingen.”
Naar huis
Eind oktober mag Sandra waarschijnlijk naar huis. “Afgelopen weekend ben ik voor het eerst gaan kijken in mijn nieuwe, aangepaste woning in Andel”, vertelt ze. “Dat was een heel emotioneel moment voor mij, mijn vriend en mijn familie.” Sandra, die zichzelf omschrijft als “positief van aard”, heeft enorm veel zin om weer naar huis te gaan. Toch vindt zij het ook best spannend. “Gelukkig zorgt het Centrum voor Thuisbeademing voor een goede en veilige overgang van de Sint Maartenskliniek naar huis. Ook zal ik veel thuishulp krijgen. En mijn vriend heeft geleerd hoe hij slijm kan uitzuigen. Stap voor stap zullen we de beademing thuis verder afbouwen en de revalidatie voorzetten. Daar heb ik vertrouwen in, al zal ik de Sint Maartenskliniek ook best missen. Het klinkt misschien gek, maar ik heb het hier naar mijn zin gehad met de andere patiënten en al die zorgzame, goede medewerkers.”
De Sint Maartenskliniek is al ruim 80 jaar gespecialiseerd in houding en beweging en de zorg voor dwarslaesie is één van onze specialisaties. Een team van ervaren behandelaars begeleid en behandelt mensen die net een dwarslaesie hebben. Maar ook mensen die al langer een hoge of een lage dwarslaesie hebben kunnen bij ons terecht. We passen de nieuwste inzichten en technologieën toe en het is onze passie om mensen met een dwarslaesie de allerbeste zorg te leveren. Wilt u weten hoe we dat doen? Lees meer over revalideren na een dwarslaesie in de Sint Maartenskliniek.
