Nooit ‘dat meisje met pijn’ willen zijn

Oefeningen

Voor Noor betekende dit dat ze in haar puberjaren elke nacht met een corrigerende nachtbrace moest slapen, die haar rug zogezegd in het gareel hield. Ook deed (en doet) ze elke avond haar oefeningen. “Ja, ook als ik heel laat en moe ergens van thuiskom. Ik wil mezelf nooit het verwijt maken dat ik dat heb laten verslonzen.” Haar rugklachten hebben Noor er nooit van weerhouden te doen wat ze wilde doen. “Ik voel altijd pijn. Het is niet gemakkelijk, maar ik wilde nooit ‘dat meisje met pijn’ zijn, de uitzondering. Als het niet nodig was, vertelde ik het niet. Ik hockeyde bijvoorbeeld op hoog niveau en was een van de fanatiekelingen van het team. Niemand wist ervan.” Op het moment dat de nachtbrace definitief af mocht, zo rond haar 16e, bedroeg de kromming van haar rug 37 graden. Het leek op een stabiele situatie waar Noor, ondanks de pijn, goed mee kon leven.

Op straat

“Weet je, er zijn genoeg mensen die het veel erger hebben dan ik”, stelt Noor. “Ik red me wel.” “Noor is altijd positief, wat er ook op haar pad komt”, vult haar trotse moeder aan. Zo ook toen ze door een zware heupblessure (“ik heb een heup van een tachtigjarige”) niet meer kon hockeyen. “Natuurlijk vond ik dat hartstikke jammer, maar ik blijf dan niet lang treuren. Ik heb me gewoon nog meer op mijn tweede hobby, modellenwerk, gestort.” Hiervoor was ze ooit – clichés zijn soms ook gewoon waar - op straat benaderd. “Mijn vader kwam me ophalen na een doordeweekse hockeytraining. Komt er plotseling iemand heel hard achter ons aan hollen. Ik moest mee gaan doen aan een modellenwedstrijd, die zou ik dan vast winnen. Als je daar dan staat met bezweet gezicht en in sportkleren, vind je dat niet meteen logisch. Pas toen me dit drie keer was overkomen, ben ik erover gaan nadenken. Het leek me eigenlijk hartstikke leuk.”

In de plooi

Momenteel doet Noor vooral fotoshoots, dat is het beste te combineren met haar opleiding commerciële economie aan de Hogeschool van Amsterdam. Voor de toekomst staan ook modeshows op haar verlanglijstje. Het poseerwerk bevalt haar, ondanks dat ze voor de meeste foto’s haar gezicht strak in de plooi moet houden. Dat lijkt lastig voor iemand die eigenlijk altijd vrolijk is. “Ik kom inderdaad enthousiast binnen, wat ook belangrijk is voor het contact met de fotograaf. Maar gelukkig kan ik heel gemakkelijk die knop omzetten en serieus zijn.”

Hechte familie

Terug naar een half jaar geleden. Geruime tijd nadat de nachtbrace definitief af mocht, kreeg Noor steeds meer pijn in haar rug. Zo hevig, dat ze uit zichzelf naar de Sint MaartensKinderkliniek wilde. Daar bleek dat de kromming van haar rug met 10 graden was verergerd. “Bij een kromming van 50 graden of meer, wordt altijd snel geopereerd. Bij mij werd 49 graden gemeten, dan zijn de regels iets soepeler. Ik mocht zelf bepalen wanneer ik me wilde laten opereren, ik mocht ook nog even wachten. Maar omdat het in de tussentijd kan verergeren en je sneller herstelt als je jong bent, hebben we besloten om het snel te laten doen.” Het woord ‘we’ spreekt Noor hierbij beklemtoond uit. “We zijn een zeer hechte familie, iedereen is erg betrokken. Daarom heb ik een familiebijeenkomst belegd met mijn ouders, mijn broer en beide opa’s en oma’s, om samen te beslissen. Dat voelt heel goed.”

Kerst

De operatie gaat voor de kerst plaatsvinden. Op die manier mist Noor zo weinig mogelijk school en kan de familie goed voor haar zorgen in die eerste weken na de operatie. Noor is, zoals te verwachten viel, optimistisch: “Ik heb een rotsvast vertrouwen in dokter Horsting, ik wilde ook per se dat hij me opereert. Natuurlijk geeft hij geen garanties, maar hij is wel heel positief. Hoeveel graden mijn rug dan minder scheef zal zijn en hoeveel centimeter ik langer word, laat ik allemaal op me af komen. Minder pijn zou al enorm fijn zijn.”

Meer lezen over scoliose, de behandeling of geïnteresseerd in verhalen van andere patiënten? Kijk op onze verzamelpagina over scoliose.