Artikeloverzicht

Klein wonder: na de operatie is Jetze 6 centimeter langer

Kinderartsen screenen al een paar jaar niet meer op scoliose, een aandoening aan je rug. Orthopeden waarschuwen dat de verkromming van de wervelkolom hierdoor vaker in een laat stadium wordt ontdekt. Opereren is in veel gevallen nog de enige optie. Deze operatie van dik zes uur is noodzakelijk om gezond te blijven. Wat voor impact heeft deze forse ingreep? Hieronder een persoonlijk verhaal van verslaggever Sanne Schelfaut. Haar zoon Jetze (16) werd vorige week aan scoliose geopereerd.

,,Hoe gaan we het fixen?", Jetze kijkt de orthopeed vragend aan. Die meldt dat een operatie niet voor de hand ligt. ,,Daar wordt je rug zo stijf van." Maar om het zeker te weten, stuurt hij ons door naar de Sint Maartenskliniek in Boxmeer, daar werken orthopeden die zijn gespecialiseerd in het behandelen van scoliose. Daar zitten we dan. In het Bravis Ziekenhuis in Bergen op Zoom, precies een jaar geleden. Bij onze zoon is officieel vastgesteld dat hij scoliose heeft, een kromming in de ruggengraat. Niet zomaar een kromming, hij heeft een bocht van meer dan 60 graden. Dan sta je behoorlijk scheef. Afgelopen week is zijn wervelkolom rechtgezet met behulp van stalen schroeven en pinnen. Een chirurgisch meesterwerk als je het ons vraagt. Het resultaat: Jetze staat weer in het lood en is zelfs 6 centimeter langer.

Confronterend

De röntgenfoto die we afgelopen najaar onder ogen krijgen, is confronterend. Een wervelkolom met een bocht, een soort omgedraaide C aan de rechterkant. Tijdens een mooie nazomerdag liepen we in 2017 over het strand toen Jetze bukte. Toen viel me voor het eerst de kromming in zijn rug op. U denkt vast en zeker dat ik dat eerder had moeten zien, maar dat is dus niet zo. Ik zie hem vaker in zijn blote bast voorbij komen. Dat de kromming ook 'aan de buitenkant' zichtbaar is, is heel recent. De scoliose heeft een groeispurt ingezet, we hebben het nooit eerder bij hem gezien en Jetze heeft ook nooit eerder klachten gehad. Ook nu niet trouwens. Het blijft heel opmerkelijk. Zo heb je nog nooit van een scoliose gehoord, zo weet je dat Jetze nog heel wat te wachten staat.

De orthopeed in de Sint Maartenskliniek in Boxmeer is duidelijk: een operatie is noodzakelijk. Als de kromming meer dan 45 graden bedraagt, kan er bijna niks meer via een brace of korset worden gecorrigeerd en gaan ze opereren. Met een bocht van van inmiddels 65 graden is er voor Jetze geen andere optie.

De mededeling zorgt voor een gevoel van zowel opluchting als ongerustheid. Ik heb gegoogled op scoliose en operatie en de resultaten zien er indrukwekkend uit. Röntgenfoto's van wervelkolommen waarin een soort stalen pinnen en schroeven zijn verwerkt om de boel weer recht te zetten. Een zware ingreep voor een jongen van 16. Aan de andere kant; als er niets wordt gedaan, komt zijn rechterlong in de verdrukking en krijgt hij hoe dan ook rugpijn door de kromme houding. Ik lees veel positieve ervaringen van andere jongeren die dezelfde operatie hebben ondergaan, die verhalen had ik even nodig.

Nergens last van

Bij Jetze gaat het leven ondertussen gewoon zijn gang. School, werk, sport, vrienden. Hij heeft nergens last van. Het duurt lang voordat we een definitieve operatiedatum hebben: 29 augustus, bijna een jaar na onze ontdekking. De afwijking in zijn rug bedraagt inmiddels 73 graden, de orthopedisch chirurg spreekt van een 'stugge' bocht en denkt niet dat hij alles recht zal kunnen trekken. Jetze zelf is vooral bang dat er iets fout gaat tijdens de operatie zelf. ,,Straks kan ik niet meer lopen!'' We proberen hem gerust te stellen, maar het blijft door z'n hoofd spoken.

Hoe komt hij toch aan deze aandoening ? Het antwoord op die vraag is ontnuchterend: we weten het niet. Uit scans blijkt dat de scoliose niet is aangeboren, maar hoe komt hij er dan wel aan? Ik geef de schuld aan de trampoline in de tuin waar hij altijd met zijn rug op knalt, ook zijn zware schooltas die Jetze altijd over zijn rechterschouder gooit, wordt in staat van beschuldiging gesteld. Volgens de orthopeed zijn mijn gedachten onzin, maar dat krijg je nu eenmaal als je niet weet waar de kwaal vandaan komt.

"Is de operatie goed gegaan? Kan ik mijn armen en benen nog bewegen?"

- Jetze

De operatie duurt ruim zes uur. Op woensdag 29 augustus, 06.30 uur, wordt Jetze gehaald. Van kinderafdeling C4 naar de OK op de tweede verdieping. De chirurg vraagt of hij nog klachten heeft gehad? 'Alleen een beetje hooikoorts', is zijn antwoord. 'We zullen het raam niet openzetten', is de droge reactie van zijn operateur. Dan doet de narcose zijn werk en begint voor ons het lange wachten.

Rond 14.30 worden we naar de zogeheten uitslaapkamer geroepen. De operatie is geslaagd! Jetze is net wakker geworden. Zijn eerste reactie? ,,Is het goed gegaan?" Zijn opluchting is groot als hij zijn armen en benen gewoon kan bewegen. ,,Ik heb over Jos Brech gedroomd!" meldt hij vervolgens vol verbazing. Gelukkig valt hij daarna weer in slaap. De chirurg is tevreden. Hij heeft toch meer kunnen corrigeren dan hij dacht. Hij heeft wat ons betreft een medisch meesterwerk afgeleverd. Met behulp van stalen schroeven en pinnen staat Jetze weer in het lood.

Dan het grote herstel. De eerste dagen is Jetze erg misselijk van de medicijnen, maar als de morfinepomp wordt afgesloten, is dat ver over. Uiteraard heeft hij rugpijn, maar het is te doen. We zijn onder de indruk van de röntgenfoto van zijn ruggenwervel voor en na de operatie. De pinnen hebben hun werk gedaan, hij staat recht, de bocht is er zo goed als uit. We vinden het een wonder van de moderne geneeskunde. Chapeau voor het zorgteam van de Sint Maartenskliniek. Als Jetze voor het eerst wat wiebelig gaat staan, zien we het resultaat van het 'rechttrekken': hij is een stuk groter. Als hij wordt gemeten, blijkt dat er 6 cm bij is gekomen; van 1.82 naar 1.88 meter. Met stip de langste van de familie.

Vier dagen na de operatie, zondag, mag hij al naar huis. Een speciaal ziekenhuisbed in de woonkamer is de komende weken zijn domein. Elke dag kan Jetze wat meer, maar het duurt nog maanden voordat hij zijn rug weer optimaal kan gebruiken.

Deze patiëntervaring verscheen eerder in diverse media. Met toestemming van auteur/moeder publiceren wij hem ook op onze website.